پایان نبرد آخر سینیشا میهایلوویچ: جنگاور فوتبال رفت
تاریخ انتشار: ۲۵ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۲۷۰۴۸
به گزارش "ورزش سه"، سینیشا میهایلوویچ فوتبالیستی بزرگ و مربی‌ای درجه‌یک بود. اما از سوی دیگر او مردی بی‌نظیر بود که درست مثل سینیشای فوتبالیست و مربی در زندگی شخصی هم با روحیه جنگاورانه‌ای تلاش می‌کرد که در زمین فوتبال از او سراغ داشتیم. او با جنگندگی خاص سینیشا که به خاطرش در فوتبال مشهور شده بود سالها با بدترین دشمن نوع بشر مبارزه کرد: با درد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
گذشته سینیشا
میهایلوویچ پیش از آنکه فوتبالیستی جنگنده باشد مردی سرسخت بود. پسر مادری کروات و پدری صرب که در یوگسلاویِ مارشال تیتو بزرگ شد و شاهد از هم گسیختگی امپراتوری او بود. جنگ داخلی دهه 90 میلادی و فجایعی که در جریان این جنگ رخ داد زخم‌هایی بود که قرار نبود هرگز درمان شود.
روحیه جنگنده و اراده پولادین سینیشا بارها باعث شده بود که او را به نژادپرست بودن متهم کنند. برای مثال وقتی در دیدار لاتزیو و چلسی، او چند بار به آدریان موتوی رومانیایی آب دهان پرتاب کرد یا وقتی به پاتریک ویرای فرانسوی که اصالت سنگالی دارد توهین کرد یا وقتی به عنوان سرمربی صربستان آدم لیاژیچ را از تیم کنار گذاشت چرا که نمی‌خواست سرود ملی را بخواند.
اما پر سر و صداترین ماجرای او از این منظر بدون شک پیام تسلیتی بود که بعد از مرگ دوستش زلیکو رازناتوویچ منتشر کرد. رئیس اولتراهای ستاره سرخ بلگراد و یک جنایتکار بدنام صرب که به جنایت علیه بشریت متهم شده بود. سینیشا همچنین درباره راتکو ملادیچ صحبتهایی جنجالی به زبان آورد؛ ژنرالی که به نسل‌کشی متهم بود. میهایلوویچ درباره او گفته بود:" جنگجویی بزرگ که برای مردمش جنگید". بله، سینیشای آن سالها را نمی‌توان قدیس دانست.
سینیشا در زمین فوتبال
میهایلوویچ در زمین فوتبال با اینکه بازیکنی متمایل به بی‌نظمی دانسته می‌شد ولی کسی نمی‌توانست تکنیک بی‌نظیرش را نادیده بگیرد. چه در ستاره سرخ بلگراد، و چه در رم، سامپدوریا، لاتزیو و اینتر. ضربات آزاد سینیشا که با پای چپ شلیک می‌شد مرگبار بود. ضرباتی با قدرت سرسام‌آور و دقتی مثال‌زدنی. محققان دانشکده فیزیک دانشگاه بلگراد سرعت حرکت توپ در شوتهای او را 160 کیلومتر در ساعت محاسبه کرده بودند. برای دروازه‌بانها مهار چنین شوتهایی عملا غیرممکن بود. در آن زمان همه می‌دانستند که اگر شوتهای سینیشا در چارچوب دروازه باشد باید از گل شدن‌شان مطمئن بود.
سینیشا روی نیمکت به عنوان مربی
میهایلوویچ دوران مربیگری خود را به عنوان دستیار روبرتو مانچینی آغاز کرد و در کنار او روی نیمکت اینتر نشست. او با از خودگذشتگی و پشتکار موفق شد خودش را به عنوان یک مربی کاربلد معرفی کند. اینها خصوصیاتی بود که سینیشا همیشه از بازیکنانش می‌خواست: از خود گذشتگی و پشتکار. سینیشا با همان تعصبی که روی کشورش داشت به باشگاهی که در آن کار می‌کرد هم عشق می‌ورزید. باشگاه‌ها برای او تنها نهادهایی که حقوقش را پرداخت می‌کردند نبودند. برای میهایلوویچ کیفیت انسانی و شخصیات بازیکن‌ها در کنار برنامه‌ها و تاکتیک‌ها و نقشه‌ها برای هدایت یک تیم فوتبال اهمیت داشت. سینیشا هر جا که رفت به این ایده‌آل‌ها باور داشت: از بولونیا گرفته تا کاتانیا، فیورنتینا، تیم ملی صربستان، سامپدوریا، میلان، تورینو و در بازگشت به بولونیا.
اعلام ابتلا به بیماری
از روز 13 جولای 2019 مسیر زندگی سینیشا تغییر کرد. می‌توان گفت حیات او به قبل از این روز و بعد از آن تقسیم می‌شود. یک شنبه نحس. میهایلوویچ در این روز اعلام کرد به نوعی جدی از لوسمی مبتلا است و باید فوتبال را کنار بگذارد. سینیشا اما از همان اول به شیوه خاص خود به این بیماری واکنش نشان داد و گفت:" من برنده می‌شوم".
این جمله را سینیشا زمانی به زمان آورد که بعد از شیمی‌درمانی‌های شدید بسیار ضعیف شده و روی تخت بیمارستان سان‌اورسولا در شهر بولونیا خوابیده بود. ولی او حتی از روی تخت بیمارستان هم از مربیگری استعفا نداد و کار شاگردانش را از پشت صفحه لپ‌تاپ دنبال و مدیریت می‌کرد. سینیشا به تک‌تک بازیکنانش تلفن می‌کرد یا از طریق اسکایپ به صورت تصویری نکاتی که لازم می‌دید را با آنها در میان می‌گذاشت.
سینیشا همچنان به زندگی ادامه می‌داد و زندگی او با فوتبال عجین بود؛ او دست‌کم قصد داشت تا زمانی که بیماری اجازه می‌دهد زندگی‌اش را آنطور که می‌خواهد ادامه دهد. کل ایتالیا سینیشا را با محبت در آغوش کشیده بود و این قدرت لازم برای مقاومت را در اختیارش می‌گذاشت. زمانی که پزشکان او را در بخش قرنطینه بستری کردند و دیگر هیچکس نمی‌توانست به عیادتش برود هواداران بولونیا به یکی از زیارتگاه‌های مسیحی این کشور هجوم بردند تا برایش دعا کنند. سینیشا مثل یک جنگجو مبارزه می‌کرد چرا که او یک جنگاور واقعی بود.
بازگشت
سینیشا اما ناگهان به میدان بازگشت و در روز دیدار بولونیا با ورونا روی نیمکت تیمش نشست تا همه را شگفت‌زده کند. هیچکس نه انتظارش را داشت و تصور می‌کرد میهایلوویچ را دوباره روی نیمکت تیمش ببیند. او برای همه کسانی که با سرطان می‌جنگیدند به یک نماد تبدیل شد. نماد امید و اراده.
او حتی موفق شد روی پاهایش بایستد و دوباره در تمرین‌های تیمش شرکت کند. سینیشا می‌دانست وقت چندانی ندارد و عجله داشت در این مدت کوتاه هر آنچه می‌تواند سهمش از زندگی را بگیرد. خانواده سینیشا و مردم ایتالیا در این مدت او را عاشقانه حمایت کردند. سینیشا در خانه همیشه فرمانده لشکر کوچکش بود و به عنوان پدر، همسر و پدربزرگ از عشق فرزندان و نوه‌اش برخوردار بود.
پایان
اما همه تلاشها و غرش‌های او در مقابل دیو سرطان سرانجام به پایان می‌رسید. از ماه سپتامبر سال 2022 سینیشا درمان‌های جدیدی را آغاز کرد. نزدیکان او می‌دانستند که این جنگاور بااراده چه دردی را تحمل می‌کند. ولی سینیشا کسی بود که به همه یاد داده بود چطور باید با درد کنار آمده و درد را مدیریت کنند. ولی دست تقدیر از سینیشا قدرتمندتر بود و در نهایت او را فوتبال و از خانواده‌اش گرفت. دنیای فوتبال سینیشای فوتبالیست و سینیشای مربی را هرگز فراموش نخواهد کرد.
منبع: ورزش 3
کلیدواژه: سینیشا میهایلوویچ سرمربی روی نیمکت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۲۷۰۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
زلاتان ابراهیموویچ: هنوز هم بهترین هستم؛ به خاطر بچه‌هایم تصمیم به خداحافظی از فوتبال گرفتم
ستاره سوئدی از دلایل خود برای خداحافظی از فوتبال گفت.
طرفداری | زلاتان ابراهیموویچ معتقد است درگذشت رایولا ضربه سختی به او زد.
به گزارش وب سایت گل، زلاتان ابراهیموویچ در پایان فصل گذشته از فوتبال خداحافظی کرد اما مطمئن است که هنوز هم بهترین بازیکن دنیاست. او در یک پادست در مورد دلایل تصمیم خود برای خداحافظی از فوتبال صحبت کرد. او در این مورد گفت:
خوبم، زندگی خوب است. مشخصاً هشت ماه پیش از فوتبال خداحافظی کردم، حال زندگی متفاوتی دارم. موافقم که خداحافظی از فوتبال به خاطر غرور و چیزی که در مورد خودم فکر می کنم، سخت بوده است. فکر می کنم بهترین هستم، هنوز بهترین هستم. می توانستم ادامه دهم اما تصمیم گرفتم از فوتبال خداحافظی کنم. چرا؟ زندگی خوبی برای خانواده ام می خواهم. می خواستم بتوانم کارهایی با خانواده ام انجام دهم. اگر فوتبال را ادامه می دادم، نمی توانستم کارهایی را با بچه هایم انجام دهم چون از ناحیه زانو مشکل داشتم. در نتیجه این مسئله را پذیرفتم، به جایی رسیدم که گفتم «مشکلی نیست، فراموشش کن و بخش جدیدی را در زندگی ات شروع کن».
نقش جدیدت در میلان؟کاردیناله پیشنهادی به من ارائه کرد که نمی توانستم آن را رد کنم. در میلان شروع به کار کردم و سه یا چهار ماه است که مشغولم و باید بگویم همه چیز عالی پیش می رود.
درگذشت ریولا؟وقتی او فوت کرد، ضربه بدی خوردم. تا آخرین قطره اشکم گریه کردم و هنوز تمام نشده چون گاهی خاطرات به یادم می آیند. خیلی دلتنگ او هستم. هر کسی مرا می شناسد، می داند چقدر با رایولا به هم نزدیک بودیم. اگر می توانستی به او پیامی دهی، آن پیام چه بود؟ دلتنگت هستم.
همسرت و پسرانت، ماکسیمیلیان و وینسنت؟همسرم همیشه می گوید «به یاد داشته باش پیش از این که تو شروع به مراقبت از خانواده ات کنی، چه کسی مراقب تو بود». او به خاطر من بیخیال حرفه اش شد، در هر کاری که کردم کنارم بود، به من همه چیز داد و به خاطر من بیخیال همه چیز شد. فکر نمی کنم داشتن غرور زیاد در رابطه درست باشد. فکر می کنم همه چیز باید 50-50 باشد، البته که در بعضی مسائل او مسئولیت بیشتری می پذیرد و در بعضی مسائل من. شاید مردم فکر کنند ما خانواده ای هستیم که یک زندگی لاکچری داریم اما او آشپزی می کند و ظرف می شورد. تنها کمکی که داریم، یک خانوم است که در تمیز کردن خانه به ما کمک می کند. بچه ها را تا مدرسه همراهی می کنم و همانند یک خانواده عادی، بعد از تمرین به سراغشان می روم و این طور تقسیم وظایف می کنیم. در مدرسه فقط ما خودمان دنبال بچه ها می رویم، بقیه خانواده ها شخص یا راننده ای برای بچه های خود دارند. ما این طور نیستیم.
از دست ندهید ????????????????????????
جای خسرو حیدری بودم پیشنهاد منچسترسیتی را قبول می‌کردم! مرد هزار چهره؛ یورگن کلوپ مشاور مالی شد (فیلم) خوشحالی باورنکردنی جیمی کرگر در دیوار زرد! (فیلم) لیونل مسی در شکل‌وشمایلی که هرگز ندیده‌اید! (عکس)
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود